Kiedy dziecko woli jednego z rodziców...

Kiedy dziecko przychodzi na świat, ba, jeszcze na długo przedtem, całym jego światem jest matka. Będąc w brzuchu mamy, słyszy codziennie jej głos. Usypia, wsłuchując się w bicie jej serca. Jego codzienność to wciąż ona. Jej zapach i dotyk są uspokajające, gdy po trudnej przeprawie wychodzi na świat. Potem jest jeszcze lepiej, mama to dobry posiłek, kołysanka i sucha pieluszka. Najczęściej jest obok ktoś jeszcze - dobry, ciepły, duży, ale trochę zdystansowany kruchością maleńkiej istotki...

    
Z czasem ten „ktoś” oswaja się coraz bardziej. Częściej bierze na ręce, przewinie pieluszkę. Super z niego gość, ale gdzie on jest cały dzień?
    
Tata, bo o nim oczywiście mowa, ma zwykle dużo mniejszy kontakt z niemowlakiem. Mimo najszczerszych chęci nie jest w stanie dorównać mamie na tym polu. Tata pracuje, kiedy mamusia jest na macierzyńskim. Kiedy wraca z biura, niemowlę śpi. Karmienie piersią też zarezerwowane jest tylko dla mamy. W pierwszych miesiącach życia maluszka zorganizowanie czasu na przebywanie z tatą, wcale nie jest takie proste!

Powodów dla których aktualnie jesteśmy ulubionym rodzicem jest mnóstwo.  

Z czasem jednak, kiedy dziecko rośnie, kończy roczek, dwa latka - zachodzą pewne zmiany. Ojciec staje się ważną osobą, równie ważną jak mama! Karmi, sadza na nocniczek, bawi się. Jego kontakt i więź z maleństwem są coraz silniejsze. Często zdarza się tak, że tata staje się w pojęciu dziecka, atrakcyjniejszym rodzicem. Z tatą jest zabawa, spacery i kopanie piłki. Mama woła na obiad i kręci noskiem na mało czyste ubrania.
    
Oboje rodzice posiadają bardzo ważne role, które uzupełniają się nawzajem. Mama jest aniołem, daje dużo ciepła, zabezpiecza podstawowe potrzeby życiowe maleństwa, edukuje. Tata jest silny i mądry, daje poczucie bezpieczeństwa, to autorytet, ma zawsze rację. No i z tatą zabawa jest zawsze super! Najważniejsze, żeby rodzice spełniali się w swoich obowiązkach, bo szczęśliwi rodzice to szczęśliwe dziecko.